De boekpresentatie van Bestemming Soerabaja is alweer ruim een week geleden, voor mij na al die jaren een bijzondere ervaring die nog steeds niet helemaal heeft kunnen bezinken. Op 22 mei vertelde ik in het programma Kunststof op Radio 1 uitgebreid over het boek, de avond van de presentatie samen met mijn vader in Met het Oog op Morgen. Het verschijnen van het boek voelde als de afronding van iets, iets dat was volbracht, maar het is natuurlijk tegelijkertijd ook het begin van iets, want het boek gaat nu ‘zijn eigen weg’. Het is niet meer alleen het verhaal van mijn vader, en van mij, maar ook van degene die het leest, die het vanuit zijn achtergrond op zijn eigen manier ervaart. Inmiddels heb ik de eerste reacties gekregen, waarvan hieronder een kleine bloemlezing.
„Ik heb je boek verslonden. Wat heeft je vader wat meegemaakt op zo’n jonge leeftijd. Je hebt echt een prachtig boek geschreven.”
„Ildefonso Falcones heeft plaatsgemaakt voor Bestemming Soerabaja. Leest als een trein. Dank voor de mooie verhalen.”
„Prachtig geschreven! Boeit vanaf het eerste moment.”
„In één ruk heb ik dit boek uitgelezen.”
„Het leest makkelijk weg. Knap werk. (..) Het is een verhaal met een geschiedenis. Een geschiedenis die nooit vergeten mag worden.”
„Het leest als een speer!”
„Ik heb je boek gelezen en was er door ontroerd. Wat heb je er een mooi geheel van gemaakt en wat een bijzonder prettige schrijfstijl. Zo mooi met steeds die brieven er tussendoor.”
Ik kom van de Nieuwe Molen, vlakbij Oude Molen. Ilse geeft een heel goede sfeerbeschrijving van West-Brabant. De kritiek op de Nederlandse politiek inzake Indië vind ik nogal bedekt. Als je je gezond verstand gebruikt, weet je dat er iets grondig mis is bij 6.000 Nederlandse doden vs 150.000 Indische doden. De Nederlandse militairen en de vader van Ilse valt niets kwalijk te nemen, maar de elite die aan deze ellende grof geld verdiende wordt om onbegrijpelijke redenen nog steeds ontzien. Ik zal Ilse hierover nog schrijven.