Gisteren, 5 november, was het zeventig jaar geleden dat het dorpje Oudemolen in Noordwest-Brabant, waar mijn vader opgroeide, werd bevrijd. Een week later meldde hij zich als zeventienjarige als oorlogsvrijwilliger om te helpen met de bevrijding van de rest van het land.

Vorige week gingen we terug. Mijn vader, moeder en ik. Naar het café van mijn vaders grootmoeder, dat er nog steeds is, op de enige kruising die het piepkleine dorpje telt. Naar het huis waar hij met zijn ouders en zes broers en zusjes woonde, en dat links naast het café staat. Daar beleefde hij de Tweede Wereldoorlog. Daar zag en hoorde hij de dingen die maakten dat hij mee wilde vechten.

Dat hij in plaats daarvan in een koloniale oorlog in het toenmalige Nederlands-Indië belandde, kon hij niet voorzien.

Het café was helaas gesloten, het staat te koop. We hadden er afgesproken met verslaggever Arthur ‘t Hart van BN De Stem, en fotograaf Robert van den Berge. De locatie leende zich desondanks goed om foto’s te maken voor bij het artikel dat zaterdag in de Brabantse krant verschijnt.

Voor het interview gingen we naar het vlakbij gelegen Willemstad. We zaten er in een café aan het begin van de Voorstraat aan de haven en de verhalen kwamen er als vanzelf tot leven.

Twee dagen later was de herdenking in Middelburg. Op 1 november was het zeventig jaar geleden dat Zeeland werd bevrijd en mijn vader legde er een krans op het Damplein.

Dit is de periode waarin zeventig jaar geleden het verhaal ‘Bestemming Soerabaja. Een verzwegen verleden in Nederlands-Indië‘ begon. Het voelt speciaal om hierop al die tijd later te kunnen terugkijken samen, in de vrijheid van nu.

Share Button
Tagged with →  

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.