Deze weken is het alweer zeventig jaar geleden. Zeventig jaar geleden dat heel Nederland werd bevrijd van jarenlange onderdrukking. Maar ook zeventig jaar geleden dat vele jonge, Nederlandse oorlogsvrijwilligers hun land verlieten om te helpen een einde te maken aan de strijd die nog gaande was.

Harry Akkermans, net achttien jaar, was een van hen. Het zuiden van Nederland was in het najaar van 1944 bevrijd en hij had zich meteen aangemeld om te helpen het noorden van het land te bevrijden. Na de keuring voor de mariniers moest de jonge Brabander zich op 20 april om twee uur ‘s middags in Roosendaal melden voor vertrek.

Het was bar weer toen hij op maandag 23 april 1945 met een stuk of vijftien andere oorlogsvrijwilligers in een klein schip met gesloten dek richting Engeland voer. Een koude regen bedekte de dag met een grauwe sluier en de wind stuwde de golven hoog op.

De oorlogsvrijwilligers zouden in Schotland hun eerste opleiding krijgen. Toen ook het noorden van Nederland was bevrijd, vertrokken de jongens naar het Amerikaanse North Carolina. Daar zouden ze getraind worden om met de Amerikanen te vechten tegen Japan, dat Nederlands-Indië nog bezet hield. Ze konden nog niet weten dat de latere capitulatie van Japan voor hun niet het einde van de oorlog, maar juist het begin van een nieuwe, jarenlange strijd zou betekenen.

Misschien moeten we daar, bij het vieren van zeventig jaar bevrijding, ook bij stil staan.

Share Button
Tagged with →  

One Response to 70 jaar geleden gebeurde er nog meer

  1. Patrick Paauwe says:

    Mooi punt. Alles blijkt altijd relatief. Zo ook hier het begrip ‘vrijheid’, hetgeen wij collectief dienen te vieren. Om dat ons makkelijk te maken is er zelfs één datum voor gepland.

    Met het begrip vrijheid hebben wij een notie meegekregen die hier een invulling aan geeft. Maar het is slechts een beperkte notie. Een lokaal gekleurde invulling, als je wilt.

    Willen we wérkelijk vrijheid vieren, vier dat dan élke dag! Vier dat intrinsiek door elke dag stil te staan bij de betekenis van vrijheid, en niet slechts eens per jaar.

    Zeker is deze tijden, waar ons beetje bij beetje vrijheid en rechten met een glimlach ontnomen worden. Ze zijn in een constant gevaar. En als wij als wakers van deze vrijheid onze waakzaamheid laten verslappen, dan raakt juist díe vrijheid in gevaar.

    Sja,…wat ís vrijheid eigenlijk? Het is betrekkelijk en relatief. Het is een breed en rekbaar begrip.
    Maar échte vrijheid is een soevereine onafhankelijkheid. En onafhankelijkheid is een state of mind die we ons kunnen aanmeten. Een mate van onafhankelijkheid kunnen we trainen in onszelf. Dat doen we door o.a. te erkennen wat vrijheid voor ons individueel betekent. Door in te zien dat ons dagelijks rechten en ‘vrijheden’ worden ontnomen, en dat we onze waakzaamheid aan het verliezen zijn.
    Door te ontwaken uit onze collectieve apathie en ons bewust te worden van hetgeen er gaande is in onze omgeving. Door ons open te stellen voor onze omgeving en voor de realiteit om ons heen. Ja, we erváren vrijheid, maar zijn we werkelijk vrij en soeverein?

    Zodra we in onze sluimertoestand blijven verkeren, zijn we kwetsbaar en daarmee het begrip vrijheid. Als we niet waakzaam blijven en onszelf dagelijks testen, dan is een volgende ‘oorlog’ slechts een kwestie van tijd.

    Mooi onderwerp, die vrijheid.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.